Opis
Adaptery, pierścienie prowadzące z tworzyw sztucznych dla zwieńczeń samopoziomujących oznaczone symbolem TXS, to prefabrykowane elementy w klasie D400 stanowiące górny element zwieńczenia przypowierzchniowego studni kanalizacyjnej umożliwiający osadzenie i montaż włazu, lub wpustu pływającego (opierającego się na asfaltowej nawierzchni drogowej).
Średnice wewnętrzne adapterów TXS są dopasowane do wprowadzenia rury prowadzącej włazu i wykonania niezbędnego połączenia, zintegrowania konstrukcyjnego z włazem. Umiejscowione są w konstrukcji zwieńczenia centralnie na pierścieniach wyrównawczych, poniżej zewnętrznych elementów konstrukcyjnych korpusu włazu takich jak kieszenie zawiasów, koszy, wiązary i podpory usztywniające korpus.
Adaptery TXS Systemu TVR T zapewniają:
- prawidłowy i bezproblemowy montaż (nawiązanie wysokościowe i średnicowe korpusu włazu samopoziomującego ze zwieńczeniem przypowierzchniowym studzienki osadzonego na i w nawierzchni asfaltowej);
- zabezpieczenie włazu przed przesunięciem, działaniem sił poziomych w trakcie eksploatacji;
- odporność na uszkodzenia podczas zawalcowania lub wprasowywania włazu w nawierzchnię bitumiczną;
- doskonałą współpracę nawierzchni drogowej z adapterem z uwagi na wysoką sczepność i zbliżoną sztywność materiałów;
- zabezpieczenie nawierzchni drogowej przed negatywnym odziaływaniem urządzeń i zwieńczeń poddanych obciążeniom komunikacyjnym i środowiskowym;
- tłumienie i amortyzację drgań, eliminację pęknięć odbitych, szczelność zwieńczenia, stabilizację podbudowy drogowej wokół włazu, bardzo dobrą mrozoodporność i chemoodporność;
- Wszystkie wyżej wymienione funkcje i zalety składają się na wysoką trwałość, nośność i bezawaryjność zwieńczenia studzienki.
Korzyści ze stosowania zwieńczeń (włazów) samopoziomujących zintegrowanych z elementami systemu TVR T:
- precyzyjne posadowienie włazu w nawierzchni drogowej, prawidłowe zlicowanie powierzchni włazu z nawierzchnią a tym samym zmniejszenie hałasu generowanego przez ruch drogowy;
- zmniejszenie negatywnego oddziaływania obciążeń drogowych na elementy studzienek kanalizacyjnych z uwagi na brak bezpośredniego kontaktu włazu ze studzienką, eliminacja występowania punktowych nacisków niszczących, równomierne rozłożenie naprężeń, amortyzacja oraz tłumienie drgań komunikacyjnych;
- wyższa szczelność wprasowanego włazu w nawierzchni asfaltowej oraz wyższa odporność niskotemperaturowa całej konstrukcji powoduje zmniejszenie uszkodzeń, pęknięć nawierzchni w otoczeniu włazu samopoziomującego;
- powierzchnie kołnierzy nośnych włazów samopoziomujących są znacząco większe (1800÷2900cm²), niż we włazach tradycyjnych, tym samym bezpośrednie jednostkowe odziaływanie włazów samopoziomujących na powierzchnię jest wielokrotnie niższe, co umożliwia ich stosowanie w obszarach ruchu ciężkiego i intensywnego.
Zwieńczenie studzienki kanalizacyjnej wyposażonej w właz samopoziomujący
Różnice w przekazywaniu obciążeń generowanych przez ruch drogowy na elementy zwieńczenia przypowierzchniowego studzienki i samą studzienkę wynikają z różnic konstrukcyjnych włazów samopoziomujących. Najkorzystniejszym rozwiązaniem z punktu widzenia rozdziału obciążeń oraz wydłużenia czasu eksploatacji jest zastosowanie konstrukcji włazu o jak największej średnicy zewnętrznej rury prowadzącej (ØRP 636÷695mm) oraz kołnierza nośnego (DZz 840÷860mm, powierzchnie nośna włazu powyżej 2100cm²). Warunkiem prawidłowego rozdziału obciążeń oraz przeniesienia ich na nawierzchnię i konstrukcję drogi jest obligatoryjne zachowanie 10cm bardzo dobrze zagęszczonej warstwy bitumicznej pod kołnierzem nośnym włazu. W przypadku zainstalowania włazów samopoziomujących których zewnętrzna średnica rury prowadzącej ØRP jest większa od średnicy wewnętrznej DN pierścieni wyrównawczych lub studzienki, należy bezwzględnie zachować 50mm wysokość między pierścieniem/studzienką, a dolną częścią włazu.
